• Zabawy i ćwiczenia logopedyczne

        • Jak języczek został żeglarzem?

                   Pewnego dnia języczek wybrał się nad jezioro (kląskanie). Zobaczył łódkę, otworzył kłódkę (otwieramy usta), wsunął kluczyk (język na brodę) i już gotowe! Wsiadł do łódki (kląskanie), chwycił prawe, potem lewe wiosło (ruch wahadłowy języka do kącików ust) i jeszcze raz wzmocnił chwyt (powtórzyć ćwiczenie). Wiosłował na zmianę prawym i lewym wiosłem (wypychanie prawego i lewego policzka). Zmęczył się ,więc chwilkę odpoczął. Spojrzał w górę (język dotyka górnej wargi), zobaczył długi sznur łabędzie (oblizywanie górnej i dolnej wargi). Postanowił policzyć ptaki (liczenie górnej i dolnej wargi). Postanowił policzyć ptaki (liczenie górnych i dolnych zębów). Nieco dalej nadciągały ciemne obłoki (oblizywanie podniebienia). Języczek bał się, że dopadnie go deszcz. Postanowił wracać. Wiosłował prawym i lewym wiosłem (wypychanie prawego i lewego policzka), co chwilę ocierając pot z czoła (dotykanie górnych i dolnych dziąseł). Dopiero wtedy zauważył przy łódce silnik. Odłożył wiosła (oblizywanie górnej i dolnej wargi) i włączył silnik (brrrrrr) i szczęśliwie dopłynął do brzegu.

          Języczek wędrowniczek

                   Język wybrał się na wycieczkę do lasu. Pojechał tam na koniu (mlaskanie). Na łące zostawił konia (prrrr). Następnie rozejrzał się dookoła (język ruchem okrężnym oblizuje wargi). Potem wszedł do lasu (chowamy głęboko język do jamy ustnej). Przeszedł las wzdłuż i wszerz. A wtedy przedarł się przez gęstwinę krzewów i drzew (język przeciskamy przez zaciśnięte zęby górne i dolne). Zauważył, że zrobiło się ciemno. Rozejrzał się w prawo i w lewo, spojrzał w górę i w dół (przesuwamy język w wymienianych kierunkach). Wsiadł na konia i pojechał do domu (mlaskanie językiem).

          Ćwiczenia oddechowe:

                      dmuchanie na świecę,

                      dmuchanie na trusia,

                      mecz piłeczki ping – pong,

                      gotowanie wody,

                      przenoszenie rybek do stawu,

                 zabawa w las - dziecko naśladuje szum lasu przy małym wietrze, dużym wietrze i podczas wichury. Nabiera powietrza wznosząc ręce do góry, poruszając rękoma wydmuchuje powietrze powoli, coraz szybciej, gwałtowniej i głośniej,

                dmuchanie na płomyk świecy,

                  zabawa „Drzewa szumią” (ruchy ramion w prawo i w lewo wraz z wymową Głowski szszsz wolno i szybko),

              zabawa „Roślina mała i duża” dziecko kuca, na sygnał prostuje się, wspina na palce i wciąga powietrze nosem, po chwili wypuszcza powietrze nosem, po chwili wypuszcza powietrze ustami jednocześnie pochyla się do skłonu w przód).

          Ćwiczenia języka:

                      stukanie językiem w podniebienie,

                      kląskanie,

                      wymiatanie językiem podniebienia od miękkiego do twardego,

                      liczenie górnych zębów,

                      lizanie podniebienia,

                      łyżeczka,

                      rulonik

           

          „Szumisz”

          Szumię ja – sz sz sz ….

          Szumisz ty – sz sz sz …

          Szumi on – sz sz sz …

          Szumimy my – sz sz sz …

          Szumicie wy – sz sz sz …

          Szumią oni – sz sz sz …

           

          „Szumiąca przyroda”

          Szumi, szumi woda.

          Szumi, szumi las.

          Szumi, szumi łąka.

          Lato wita nas.

          Ćwiczenia szczęki dolnej – zabawa „Pastuszkowie i krówki”

          Dzieci podzielone na dwie grupy: dziewczynki – „krówki”, chłopcy – „pastuszkowie”. Wszystkie dzieci trzymają lusterka. „Krówki” pasą się na pastwisku i naśladują żucie, wykonując przez lusterkiem ruchy szczeki w prawo, w lewo, do góry, na dół. W przerwie miedzy żuciem naśladują głos zwierzęcia: muuu, muuu. Pastuszkowie w tym czasie leżą na boku i oglądając w lusterku ziewają kilkakrotnie, powoli opuszczają dolną szczękę powoli unoszą ją ku górze. W czasie opuszczania szczeki język leży nieruchomo na dnie jamy ustnej, wargi nie wykonują żadnych ruchów). Potem zmiana ról.

          Ćwiczenia warg i języka – zabawa „Koniki”

          Dzieci dobierają się parami, jedno jest konikiem, drugie woźnicą, biegają po Sali. Naśladują uderzanie kopyt przez kląskanie językiem szybko i wolno. Na sygnał koniki zatrzymują się, parskają ze zmęczenia, a woźnica cmoka, by konik poszedł dalej. Potem zmiana ról.

           

          Ćwiczenia ortofoniczne – zabawa „Co słychać na wsi?”

          Nauczycielka recytuje wiersz pokazując jednocześnie obrazki, dzieci naśladują odgłosy pokazywanych zwierząt.

          Co słychać na wsi? Zależy gdzie.

          Na łące słychać – kle, kle

          Na stawie – kwa, kwa

          Na polu – kraaa

          Przed kurnikiem – kukuryku

          Ko, ko, ko, ko – w Kórniku

          Koło budy słychać – hau, hau

          A na progu – miau, miau

          A co słychać w domu:

          Mama śmieje się – ha, ha, ha ,ha

          Tata śmieje się – he, he, he

          Dziadek śmieje się – ho, ho, ho

          A ja śmieję się – hi, hi, hi

          I oglądam książeczki

          Różne pojazdy w nich są

          I dźwięki różne wydają

          Straż pożarna eo, eo, eo

          A policja io, io, io

          Pogotowiu uo, uo, uo

          No i wszystkim jest wesoło.

          Ćwiczenia artykulacyjne – zabawa „Echo”

          Nauczycielka wymawia określoną głoskę, a dzieci patrząc w lusterka powtarzają ją. Następnie odszukują zdjęcie przedstawiające układ ust przy wymowie danej Głowski. Kolejnym etapem zabawy jest układanie wyrazów ze zdjęć przedstawiających układ ust przy wymowie danej głoski (oko, osa, ul, Ola, Ala, Ela).

          Ćwiczenia słuchu fonetycznego – zabawa „Nowe wyrazy”

          Dzieci odgadują nowe wyrazy poprzez tworzenie ich z określonych głosek nazw obrazków (z pierwszych głosek wyrazu – ogórek – sanki – aparat = osa; kot – ul – rower – aparat = kura; z ostatnich głosek: burak – koło – kogut = kot; a następnie odszukują odpowiedni obrazek).

          Zabawa ruchowa „Węże”

          Dzieci podzielone na dwa zespoły – węże, które poruszają się po Sali zgodnie z muzyką, na dźwięki wolne „węże” poruszają się po woli, na dźwięki szybkie ‘węże” przyśpieszają. Następnie pierwsze dziecko z jednego węża stara się złapać ostatnie dziecko z drugiego węża. W czasie całej zabawy dzieci syczą sssssssss.

          „Rozbójnik Rumcajs”

          Był piękny słoneczny dzień. Rozbójnik Rumcajs wybrał się na długi spacer. Najpierw podziwiał błękitne niebo (przesuwamy czubkiem języka od wałka dziąsłowego do podniebienia miękkiego), potem piękne wzgórza (przesuwamy Zubek języka po wewnętrznej stronie policzków). Teraz Rumcajs liczy drzewa (liczenie językiem górnych zębów) i krzewy (liczymy językiem dolne zęby), a następnie przyjrzał się pasącemu się na łące koniowi (kląskanie językiem). Wyciągnął się na zielonej, soczystej trawie (wysuwanie języka na brodę) i zasnął (chrapiemy). Wtem, usłyszał pohukiwanie sowy (hu, hu, hu), a za chwilę wycie wilka (wymawiamy: uuuuuuu). Rumcajs przeciągnął się i ziewnął (szeroko otwieramy usta i ziewamy) i szybko wspiął się na górę (wyciąganie języka w kierunku nosa). Na szczycie był bezpieczny. Poszedł w lewo, a następnie w prawą stronę (wysuwanie języka w kierunku lewego i prawego ucha). Tu spotkał pięknego, pręgowanego kota, który miauczał i oblizywał się po śniadanku (dziecko, mając szeroko otwarte usta, oblizuje wargi). Rumcajs przygarnął kotka i wziął go do siebie.

          Skoki narciarskie

          Polecamy dziecku zdmuchiwanie skrawków papieru (które są naszymi „skoczkami” łożonych na czubku języka i uniesionego do dziąseł. Logopeda ćwiczy razem z dzieckiem. Dziecko i terapeuta mają Iny kolor papierków. Po każdej próbie (zdmuchnięciu papierków) sprawdzamy, który zawodnik wylądował dalej.

           

                                                                            Barbara Korzeniowska