Publikacje

HYMN

Hymn to uroczysty i podniosły utwór pochwalny, pierwotnie sławiący bóstwo, później także bohaterskie czyny, wielkie idee, otoczone powszechnym szacunkiem wartości i instytucje. Utwory tego typu, związane były z publicznymi uroczystościami kultowymi, występowały w rożnych kręgach kulturowych. Źródłem europejskiej tradycji były antyczne hymny greckie. W średniowieczu rozwinął się hymn kościelny, związany z tradycją i liturgią chrześcijańską.
Hymn państwowy to tradycyjna pieśń patriotyczna, będąca symbolem jedności i odrębności narodowej.
 

Polskim hymnem państwowym jest - Mazurek Dąbrowskiego.
 

Najstarszą zachowaną pieśnią polską ,która w średniowieczu pełniła rolę hymnu narodowego jest Bogurodzica. Była ona śpiewana w czasie koronacji Jagiełły w 1386 r. przed bitwą pod Grunwaldem w 1410 r. i pod Nakłem w 1431 oraz pod Warną w 1444 roku, ale dokładny czas jej powstania nie jest znany. Pochodzenie Bogurodzicy stanowi zawiły problem, którym zajmowali się wybitni badacze kultury i języka. Legenda literacka głosi, że jej autorem był św. Wojciech, zamordowany w czasie chrystianizacji Prus. Na ogół jednak językoznawcy na podstawie analizy tekstu ustalają czas powstania na pierwszą połowę XIII wieku. Treścią Bogurodzicy są modlitewne prośby.
 

 

Gdy w 1797 roku w Lombardii powstały Legiony Polskie, żołnierze skarżyli się jednak na brak odpowiedniej pieśni bojowej. Śpiewane jeszcze gdzie niegdzie strofy . Bogurodzicy . stanowiły przeżytek, podobnie jak . Hymn Szkoły Rycerskiej ., odwołujący się bardziej do rozumu niż do serca. Dla podniesienia ducha legioniści nucili czasem starą żołnierską piosenkę . Idzie żołnierz borem, lasem ., ale pieśni wyrażającej ówczesne dążenia Polaków wciąż brakowało. Tak było do połowy 1797 roku. Wtedy to do głównej kwatery legionowej przybył Józef Wybicki, poeta, publicysta i gorący patriota. Ujrzawszy w odległej włoskiej krainie polskie wojsko, w narodowych mundurach i pod rodzimymi sztandarami, wzruszony napisał .Pieśń Legionów Polskich we Włoszech.. Jako podkład muzyczny zaproponował popularną w Polsce anonimową melodię przypominającą mazurka. Po raz pierwszy została odśpiewana ( prawdopodobnie przez samego autora ) dla uświetnienia uroczystości pożegnania odchodzących z miasta legionistów. Tekst ogłoszono w Mantui w lutym 1799 r. w gazetce pisanej "Dekada Legionowa". Swoja karierę - od okolicznościowej piosenki żołnierskiej do hymnu narodowego - zawdzięcza Mazurek Dąbrowskiego przede wszystkim zawartej w celnej formule wstępnego dwuwiersza myśli o trwaniu narodu mimo utraty bytu państwowego. Myśl ta stała się fundamentem świadomości narodowej czasu niewoli. Pieśń Legionów szybko przeniknęła do kraju, gdzie "stała za istne wici do mieszkańców zaborów wszystkich". Jej popularność wzrosła po wkroczeniu armii napoleońskiej; w 1806 r. ukazał się w Warszawie pierwodruk. Za czasów Księstwa Warszawskiego melodia Mazurka była często utrwalana na walcach modnych wówczas pozytywek. Kolejny okres popularności Mazurka Dąbrowskiego to Powstanie Listopadowe. Pieśń została zakazana w zaborze rosyjskim i pruskim. Mazurek współzawodniczył w kilkoma innymi pieśniami pretendującymi do miana hymnu narodowego: "Boże, cos Polskę" Antoniego Felinskiego (zwłaszcza w latach 1860-62), "Chorałem" Kornela Ujejskiego (od 1848 r.) i z "Rota" Marii Konopnickiej (po 1910 r.). Zyskał jednocześnie popularność międzynarodową.
W pierwszych latach po odzyskaniu niepodległości żadna z pieśni patriotycznych nie została oficjalnie uznana za hymn państwowy. Po dojściu do władzy eks-legionistów, uważających się za spadkobierców idei i czynów żołnierzy Dąbrowskiego, "Mazurek Dąbrowskiego" został zatwierdzony urzędowo jako narodowy hymn państwowy w 1926-27. Po II wojnie światowej Mazurek Dąbrowskiego uznano za hymn państwowy w 1948 r.
 

 

 

Godło państwowe to wizerunek będący symbolem określonego państwa, umieszczany na fladze państwowej, pieczęciach państwowych i monetach.
Polskim godłem narodowym jest Orzeł Biały na czerwonym tle, ze złotą koroną na głowie.
Legenda o Lechu, który założył gród w miejscu, gdzie . na wysokich i wyniosłych drzewach znalazł orle gniazdo ., do dziś pozostaje tylko legendą i do dzisiaj nie jest wiadome dlaczego godłem państwa polskiego stał się biały orzeł. Historycy Polscy nie są do końca pewni, czy orzeł był znakiem dynastii Piastów. Na pierwszych bitych monetach króla Polski Bolesława Chrobrego widnieje wprawdzie ptak, ale nie da się jednoznacznie ustalić, czy jest to orzeł, czy może paw. W XII wieku znak orła gościł na monetach bitych przez książąt krakowskich.
Orzeł w koronie polskiej po raz pierwszy pojawił się podczas koronacji Przemysława II w 1295 r., kiedy to stał się godłem zjednoczonego Królestwa Polskiego. Od połowy XV w. znak ten zaczął figurować na pieczęciach koronnych.
W 1919 r. po odzyskaniu przez Polskę niepodległości zatwierdzono ukoronowanego orła jako godło państwowe. Wizerunek, który do dziś jest obecny na banknotach i pieczęciach, pochodzi z 1927 r. Orzeł nie zawsze nosił koronę. W 1944 r. stracił ją. W roku 1990 koronę przywrócono, by znów zdobiła głowę orła.