Publikacje

Drodzy Rodzice!

 

 

Do prawidłowego rozwoju każdego dziecka potrzebne jest zaspokojenie takich potrzeb, jak:

a)      potrzeby fizjologiczne(sen, pożywienie, aktywność fizyczna, itp.),

b)      potrzeba bezpieczeństwa (opieka, oparcie w rodzinie),

c)      potrzeba przynależności i miłości (poczucie bycia kochanym, należenie do rodziny),

d)     potrzeba uznania (docenienie przez innych, dowartościowanie, sprawdzenie się w działaniu),

e)      potrzeba samorealizacji (możliwość realizacji własnego rozwoju, wzrost możliwości)

Swoim zachowaniem dziecko pokazuje, czego potrzebuje: więcej miłości, dyscypliny, akceptacji czy zrozumienia. Poprzez swoje zachowanie zaspokajamy te potrzeby lub nie. Jesteśmy w stanie zaspokoić je tylko wtedy, gdy wzajemne stosunki z dziećmi oparte są na miłości, zaufaniu, szczerości i życzliwości. Większość dzieci potrafi sprostać wymaganiom wychowawczym, ale często zdarzają się zachowywać niewłaściwie z powodu lęku o swoje poczucie wartości. Zdarza się, że dziecko karcone przez rodziców, bojąc się utraty ich miłości odreagowuje lek w szkole, nie potrafi sobie znaleźć miejsca w domu i wtedy przekracza normy ustalone przez rodziców. Jeśli taka sytuacja trwa zbyt długo, to niepożądane zachowania mogą wejść w stały schemat reakcji ucznia.

Wychowawcy wspomagają działania rodziców poprzez wzmacnianie pozytywnych zachowań i  budowanie poczucia wartości ucznia. Ale dokonuje się to nie tylko poprzez obserwację dziecka  w szkole i stosowanie odpowiednich metod pracy, ale także na podstawie informacji uzyskanych od rodziców na temat różnych postaw, oczekiwań i zachowań dziecka w domu.

Jednym z podstawowych czynników wpływających na kształtowanie osobowości dziecka jest adekwatne poczucie własnej wartości. Prawidłowa samoocena powinna zawierać wiedzę o swoich mocnych i słabych stronach. Dzięki poczuciu własnej wartości dziecko jest otwarte na kontakty z innymi, ciekawe świata, zrównoważone emocjonalnie. Nie musi za wszelką cenę poszukiwać społecznej akceptacji, bo potrafi samo siebie docenić i nie załamuje się przy każdym niepowodzeniu, bo zna swoją wartość.

Dziecko jest bardzo wrażliwe na ocenę. Czasami nawet błahe uwagi pod swoim adresem odbiera jako słowa wyroczni, nie do podważenia. Jeśli dziecko słyszy pochwały i widzi, że jego wysiłki są dostrzegane i doceniane, samo także siebie docenia. W ten sposób kształtuje pozytywny obraz własnej osoby ma siłę do podejmowania odpowiedzialności za siebie.

 

 

                                                                                        Pedagog szkoły: Elżbieta Rychlicka